dinsdag 1 maart 2016

And the winner is...me!

I'm not really the person to enter a competition, but when someone told me about the styling your study contest of At Mine I just had to join. With the vintage Gispen desk we actually bought for the new bedroom of our son Jens (but is still in our livingroom, because of the renovation of our house) I styled our study and guess what? I won! Read more about it on 

http://blog.atmine.com/styling-challenge/styleatmine-home-study-winner/

So happy! Thank you At Mine! I think Jens has to wait for his desk just a little longer ;)








donderdag 18 februari 2016

Konijnen aan de muur

Het gebeurt niet vaak dat ik een blog die ik schrijf voor mijn kidslabel Minidutchlife, ook gebruik voor Dutchlivings. Puur omdat Minidutchlife mijn 'alles wat ik leuk vind voor kinderen' blog is, en Dutchlivings mijn 'grote mensen' blog. Maar soms, heel soms, kom je iets tegen wat zo ontzettend leuk is (en nee, ik word niet gesponsord om deze blog te schrijven), dat kinderen én grote mensen het moeten weten.
Zo kwam ik een paar maanden geleden bij toeval terecht op het Instagram account van Susan Meijerink en was op slag verliefd op het werk wat zij maakt. Deze crea bea maakt van papier mache de meest prachtige dieren (ze doet ook verzoeknummers :) en aangezien ik voor de kamer van Kaya en Jens nog steeds iets 'aparts' wilde hebben (onze heerlijke puber Finn had er niet zo'n behoefte aan, snap ik wel), vroeg ik haar of ze misschien voor de jongens hun konijnen Donut & Pepper, wilde maken in papier mache. En zo geschiedde. Gisteren kwamen ze met de post, geadresseerd aan de jongens (kinderen vinden 'eigen' post geweldig) waarvoor dank Susan! Mijn lief vroeg wat ik nu weer besteld had en kreeg haast een hartverzakking toen ik zei, 2 nieuwe konijnen, maar verder zijn ze met groot enthousiasme ontvangen!
En ze zijn mooi, zo mooi! Ze komen zo mooi uit tegen de zwarte muur in hun kamer. Kijk, daar kan ik nou ontzettend blij van worden. En daarom schrijf ik er dus ook over op mijn 'grote mensen' blog. Kun jij ook blij worden!







vrijdag 22 januari 2016

Mijn leen bureau

Nu de verbouwing maandag eindelijk van start gaat (steeds werd het uitgesteld vanwege de regen) is het moeilijk om me in te houden niet al van alles voor de nieuwe kamers te kopen.
De kamer van de jongste en oudste zijn inmiddels klaar, maar er valt nog genoeg te kopen voor de kamer van mijn lief en mij en de kamer van onze middelste (gelukkig maar!).
Een normaal mens zou zich waarschijnlijk inhouden tot de hele verbouwing afgerond is, maar ik kan het niet. Onze middelste wilde graag een serieus bureau, net als zijn grote broer. Prima, u vraagt, wij draaien. Laat dat speuren naar serieuze meubelstukken nou net één van mijn favoriete bezigheden zijn. Dus zo gezegd zo gedaan. Een waanzinnig mooi donker legergroen Gispen bureau is het resultaat van mijn speurwerk. Fijn dichtbij op te halen, en nog voor een goede prijs ook, mijn lief blij. Minder blij werd hij van het ophalen (ik vind, hij haalt); loodzwaar en amper demontabel. Maar hij is een doorzetter en nu staat er dus een prachtige vintage Gispen in onze woonkamer en ben ik er stiekem een beetje verliefd op geworden. Als de verbouwing straks klaar is, gaat hij naar de kamer van de middelste. Maar zoals het met verbouwingen gaat, die worden hier en daar uitgesteld. Helemaal niet erg, tot die tijd geniet ik er van.




zaterdag 2 januari 2016

Happy New Year?



Als je klein bent, heb je niet zoveel in te brengen over de invulling van de feestdagen. Tenminste, ik kan me niet herinneren dat mijn ouders mij vroeger ooit vroegen; goh Astrid, wat zou jij nou met kerst en oud en nieuw willen doen?
Niet echt een ramp, maar als je klein bent, duren heel uitgebreide diners op kerstdagen en Nieuwjaarsdag bij je opa en oma gewoon echt heel lang. Misschien dat ik daarom Nieuwjaarsdag de meest verschrikkelijke dag van het jaar ben gaan vinden. Al die dagen van kerstdiners (wij begonnen altijd al op Kerstavond) en feesten (Oud en Nieuw) en dan Nieuwjaarsdag, als je omviel van de slaap, eerst in de ochtend naar je ene opa en oma, de zoveelste oliebol naar binnen schuiven (als je afsloeg, kreeg je er toch eentje, voor de gezelligheid) en naar het schansspringen op tv kijken. Om vervolgens 's avonds bij je andere opa en oma aan te schuiven voor weer zo'n lange, uitgebreide zit. Het enige lichtpuntje op deze dag was gek genoeg mijn grote broer (Willem, let je even op). Want hij zat in het zelfde schuitje als ik en dat zorgde voor een tijdelijke wapenstilstand tussen ons als broer en zus. Als we een beetje leuke avond wilden hebben, zat er niks anders op dan zelf iets ludieks te verzinnen en dat deden we dan ook.

Oma had op zolder namelijk een oude nylon slaapzak en op de trap een dikke, dikke laag tapijt en de combi van die twee, dat bood perspectief! Wij sleten onze Nieuwjaarsdag- en avond door samen in een slaapzak, als een soort bobslee, van de trap van opa en oma af te denderen. Moet er nu niet meer aan denken, maar een lol dat we hadden! De jongens doen het hier ook wel eens, op een matras, want geen tapijt op de trap, maar...zoals bij mijn oma thuis wordt het niet meer, want wij gingen keihard (of heb ik dat beeld verheerlijkt?). Dat bobsleeën was ons hoogtepuntje op Nieuwjaarsdag, blij als we waren dat we even niet aan tafel hoefden te zitten. Nooit een opa, oma, ouder of oom of tante die we hoorden klagen. Misschien dat mijn moeder een keer haar hoofd om de deur heeft gestoken en iets riep in de trant van: doen jullie voorzichtig jongens? Maar dat was meer voor de vorm, denk ik. De volwassenen waren waarschijnlijk allang blij dat wij ons wisten te vermaken, zonder dat zij daar iets voor hoefden te doen. Konden zij verder met het Nieuwjaarsdiner.

Dat ga ik later als ik groot ben, écht niet doen, dacht ik altijd. En een voordeel aan volwassen zijn, is dat je dat allemaal zelf mag beslissen. En dat heb ik gedaan; Nieuwjaarsdag hoeven we hier in huis helemaal niks, nergens naar toe, geen diners, pyjamadag all day. Heerlijk.  Zo ook weer dit jaar. Maar je weet natuurlijk nooit of je er goed aan doet. Misschien krijg ik later wel het verwijt van de jongens dat wij op Nieuwjaarsdag nooit iets deden. Maar dat mogen ze dan lekker zelf oplossen.


Happy New Year!